Donder op, Sinterklaasje

Normaal gesproken vind ik de Sinterklaas-tijd geweldig. Mijn ideaal om duidelijk te maken dat sint nep is en we het allemaal zelf doen is behoorlijk mislukt omdat ik zelf zo enthousiast ben met schoen zetten en ‘Dank je wel, Sinterklaasje’ roepen. Ik geloof eigenlijk nog heilig, ook al ben ik op mijn zevende vlak voor Sinterklaas abrupt van mijn geloof afgeholpen. Daar heb ik geen schade aan overgehouden, maar ik wilde het zelf anders doen.

Dat zou de spanning verminderen en we zouden toch een leuke tijd hebben. Nou, niet dus. Dit jaar duurde het circus veel te lang. In plaats van drie zaterdagen waren het er dit jaar vier en dan was het nog geen pakjesavond. Dus de spanning tot het cadeautjesfeest was te groot. Want dat is de enige spanning die er hier is rondom de sint.

Ik dreig niet met sint. Een wildvreemde man gaat namelijk niet bepalen of mijn kinderen lief zijn en ze daar dan voor belonen. Best een naar idee, vind ik. Ook heb ik heel duidelijk gemaakt dat ze sowieso cadeautjes krijgen, ook al maken ze nog zoveel drama. Hopelijk hebben ze dat laatste niet als een aanmoediging opgevat. Daar leek het namelijk de laatste weken wel op. Vooral Nora kon niet wachten en daarom ook niet slapen of ophouden met stuiteren en lawaai maken.

Ik vond het een beetje naar om in de Sinterklaas-tijd echt duidelijk uit te gaan leggen hoe het zit. Maar ik heb wel af en toe zaadjes geplant. Als ze verhalen hadden over hoe het sintgebeuren werkt vroeg ik of ze dat echt geloofden. Alsof ik gek was zeiden ze overtuigd ja.

Mijn uitspraken als “dat kan toch nooit” of “hoe werkt dat dan?” werden met kinderonlogica uitgelegd en daarmee was de kous af.

Vorige week vroeg Nora hoe de pieten aan alle cadeautjes komen. Dit is mijn kans, dacht ik.

“Wil je het echt weten? Zal ik het zeggen?”

“Ja.”

“Zeker weten?” Toch even dubbelchecken.

Nog steeds een ja.

“De ouders kopen de cadeautjes.”

Nee, kreeg ik eenvoudig weg als reactie en toen was dit onderwerp voor hun weer afgesloten.

Ik heb ze nog gewaarschuwd dat ze niet moeten zeggen dat ik het niet gezegd heb. Maar daar kom ik waarschijnlijk pas op terug als ze volwassen zijn. Want eerder gaan ze echt niet van hun geloof vallen. Ik hoop wel dat de spanning voor die tijd weg is. Het zou leuk zijn als we echt van het Sinterklaas-feest konden genieten. Maar voor nu ben ik vooral blij dat die man vanavond weer opdondert.